Miniature Museum

مطالعه و استخراج شبکه مورفولوژی بافت بهشت زهرا و حرم امام خمینی اولین مرحله در طراحی معماری این پروژه بوده است .از این شبکه مورفولوژی برای شکل دادن به هندسه سایت و اجزاء دیگر سایت استفاده شده است از آنجا که ایجاد بنایی متواضع نسبت به حرم مطهر امام خمینی از ایده های محوری این پروژه بوده است نگرش معماری زمین سار به عنوان راه کار معماری مطرح گردید و تمام فضاها زیرزمین در نظر گرفته شده است و تنها نشانه هایی از فضاهای زیرین از سطح زمین بیرون می زند تا نماینده فضاهای زیرین باشد . فضاهای زیر زمینی به سه دسته تقسیم می شوند:

فضاهای زیر زمینی اصلی: فضاهایی با مساحت زیاد و ارتفاع بلند که بستری آزاد برای فعالیت های اجتماعی ومشارکتی را برای استفاده کنندگان مجموعه محیا می کند .این فضاها با پلان آزاد طراحی می شوند تا بازدید کنندگان و مدیران مجموعه بتوانند به اختیار خود کاربری های مختلفی برای این فضاها تعریف نمایند .این دسته از فضاها برای بستر تجربه و مشارکت عمومی در نظر گرفته شده اند.

فضاهای زیر زمینی فرعی: این فضاها که دارای مساحت کمتر و ارتفاع کوتاه تر نسبت به فضاهای اصلی می باشند برای عملکرد های اداری و خدماتی در نظر گرفته شده اند .کارگاه های مورد نیاز برای هنرمندان به منظور تولید آثاری که در مجموعه به نمایش گذاشته می شوند نیز در این فضاها در نظر گرفته می شوند .این دسته از فضاها برای بستر گفتگو و پژوهش در نظر گرفته شده اند.

مسیرهای اتصال دهنده ی فضاها: این فضاها که کم عرض و طولی هستند برای عملکرد نمایشی در نظر گرفته شده اند .آثار تولید شده توسط هنرمندان در کارگاه ها در این فضاها به نمایش در می آیند تا بتوان مفاهیم مورد نظر متفکران را به زبان هنر در این فضاها به بازدیدکنندگان منتقل کرد. این دسته از فضاها برای بستر تولید و نمایش در نظر گرفته شده اند.

The first step in the design process was to investigate the morphological network of Behesht-E-Zahra Cemetery and Imam Khomeini Shrine. This network was depicted to form the geometry of the site and its components. One of the main design criteria was to create a modest building in relation to the Shrine. Therefore, it was decided to keep the ground as the dominant design element. The entire building spaces were taken underground with only some elements above the ground surface to represent the building. The underground spaces are in 3 categories: • Main underground spaces: spaces with high ceilings and vast areas used as platforms for social and group activities. The open plan design of these spaces enables users to perform a wide range of activities. These spaces were designed for experimental and group activities. • Secondary underground spaces: smaller spaces with lower ceilings relative to the main spaces to be used for administrative and service purposes. Moreover, these spaces could be used as workshops for production of what is going to be showcase in the galleries. These spaces were designed as a platform for discussion and research. • Connecting paths: these spaces are narrow and lengthy and could be used to showcase artworks. The art pieces produced by the artists in the workshops could be presented in these spaces. This category of spaces were designed as a platform for production and representation. The design vision in this project gone beyond designing within the site boundary and extended to the adjacent local fabric to form an open museum in the political-historical context of Jamaran area. The proposed physical program includes a pathway which passes through focal points of the cemetery and introduces the visitors to the historical and political importance of this significant landmark of Tehran. There are guidelines implemented along this path to provide important information about the site. This pathway eventually reaches the interior pathway of the museum.