مجتمع سکونتی سبز هشتگرد در زمینی به مساحت 23000 متر مربع و در نزدیکی پارکی
به مساحت 7000 متر
مربع برای تراکم 100 واحد مسکونی تعریف شده. وضعیت ساخت در شهرک جدید هشتگرد به
گونه ای است که زندگی در آن تبدیل به آپارتمان های کم کیفیت سکونتی (خوابگاهی) شده
اند و از یک طرف زیر ساخت های خدماتی و رفاهی در آن کمتر شکل گرفته. وضعیت
آپارتمان سازی و تراکم نامتناسب فضای باز و نیمه باز در الگوهای سکونتی این شهرک
موضوع فکری پروژه را شکل داد. مسأله زیستی در شهرکی که زندگی در آن بتواند به گونه
ای مرتبط با حیاط های مستقل باشد و گویی یک دهکده ای در دو سطح شکل گیرد.
زندگی در این دهکده می بایست دارای تعاریفی باشد تا بتواند کمبود های شهر جدید
هشتگرد را در خود حل نماید و تعریف جدیدی از الگوهای سکونتی زیستی تک واحدی ارائه
نماید.
دهکده ای از واحدهای مستقل تک واحدی با کوچه هایی برای پیاده و حیاط هایی
مستقل که واحد های همسایگی به آن دیدی نداشته باشند. درختان، بخشی از زندگی درونی
واحدها جهتِ مقابله با گرمای سوزان تابستان در حیاط ها هستند. دهکده ای که خود را
محدود به یک مصالح کرده باعث می شود تا بیان حداقلی رنگ ها به همراه فضاهای سبز،
قدرت بیشتری برای آرامشِ زندگی پدیدار گردد.
سیاست گذاری ترکیب طراحی پارک مجاور با مجتمع مسکونی، یکی از اهدافی بود که
ساختار مجتمع مسکونی به عنوان یک مجتمع واحد دارای فضاهای خدماتی و رفاهی بیشتری
گردد تا هم شهر هشتگرد و هم مجتمع مسکونی از مجاورت این پارک بهره مند گردد.
در دهکده سبز هشتگرد برای آنکه بتوان مبادله ای بین تراکم واحدهای مسکونی حیاط
ها، مسیرهای پیاده و جاده های دسترسی برای ماشین ها ایجاد نمود، به یک راهکاری
برای کم کردن جاده های سواره، بیشتر کردن مسیرهای پیاده و حیاط ها نیاز بود که این
راهکار از طریق محدود کردن دسترسی های سواره و پارکینگ ها در نزدیک ترین زون
مسکونی مربوطه ایجاد شده ، در واقع مساحت خیابان ها در این مجتمع به نفع فضاهای
حیاط ها و مسیرهای پیاده کاهش یافته که این امر از طریق ساختار کلان زون بندی و
خیابان ها به وجود آمده.
دهکده سبز هشتگرد دارای فضای اجتماعی در مرکز خود و دارای حیاط های میانه ای
می باشد که مرزبندی مدرن بین پیاده رو خانه، فضای سبز، فضای باز و نیمه باز را
مورد هدف قرار داده. مرز بندی بین قسمت های سکونتی - پیاده راه ها، حیاط ها،
ساختمان ها ، درختان - فضای عمومی و خصوصی، همگی سعی در باز تعریف در تقسیم بندی و
پخش آن در این مجتمع شده، تا بتوان به الگوی زندگی دهکده گونه ای دست یافت. در این
مجتمع، فضاها هر یک به گونه ای دارای حریم
شخصی خود می باشند، ولی در کنار یکدیگر صاحب امتیازات مختلفی اعم از: گردش هوا – نورو
درختان بیشتر به همراه مدیریت نگهداری و بازیافت استفاده از انرژی های پاک بهره
مند گردند.
ارتباط بین این دهکده و شهر جدید هشتگرد به گونه ای است که سعی دارد یک الگوی
زیستی را برای این گونه از مجتمع ها ارائه نماید.
الگوی زیستی ارزان قیمتی که ، از طریق
به حداقل رساندن تنوع مصالح و بازیافت آن در کل پروژه و ساده کردن جزییات ساخت به
همراه یک مدول بندی ساختاری ایجاد گشته.
فضاهای کیفی، الگوهای زندگی در این پروژه از طریق شخصی سازی یک الگوی تکرار
شونده رقم می خورد و شخصی سازی در الگوی زندگی بر خلاف مسکن سازی انبوه خواهد بود.
تضاد این امر از طریق تکرار یک مدول و ایجاد تفاوت در موقعیت بندی و فضا سازی
الگوی زندگی در دسترسی، نورگیری ها، ترکیب با مشاعات، حیاط سازی – و ارائه سه تیپ
سکونتی در این مجتمع اتفاق می افتد که این مسأله باعث شده که هیچ یک از واحدها در
نحوه ی قرار گیری ، شبیه دیگری نباشد. مسأله ای زیستی که برای اهمیت بخشیدن به
منزلت شخصی فرد در کنار جمع، موضوع بسیار مهمی خواهد بود.
ایجاد یکپارچگی در کنار الگوی تکرار شونده ای که به یک ساختار متنوع برسد،
نکته ای است که در این مجتمع سعی در ایجاد آن شده. توده یکپارچه که سیستم در هم
ادغام شده ای از راه های پیاده (در دو سطح) - خانه ها – حیاط ها و پارک ها را شکل
داده و سعی داشته که الگوی جدیدی از مرزبندی بین حریم های شخصی و فضاهای عمومی در مجتمع
های سکونتی را ارائه نماید.