شهر تهران، انباشتی از تراکم ساختمان های بهم چسبیده در
حصار ساختمان های پیرامونی خود می باشد. ساختمان هایی که به دلیل قوانین از قبل
تعیین شده برای آنها تحت لفظ ( طرح جامع) مجبور به نورگیری از یک ضلع و ایجاد یک
پاسیو در درون خود خواهند بود.
حیاط ها در این شهر کم رنگ می شوند و فضای سبز در آن به
حداقل خود خواهد رسید. آلودگی حاصل از ماشین در این شهر پیروز میدان است و تصاحب
جنگ نابرابر جبهه ی درختان ، هوای تازه و دی اکسید کربن ، ماشین ها و دودکش ها را
از آن خود می کند.
معماری در این گونه از دانه بندی های شهری، چگونه می تواند
در این نبرد کمک به انسان های این شهر نماید! آیا جداره های نما می تواند فقط بر
رخ کشیدن موضوع زیبایی نباشند و سود دیگری را ارزانی شهر کنند و در یک مقیاس کلان
آیا می توان همه ی دانه های شهر با یکدیگر متحد شوند تا بتوانند اندکی نیروی کمکی
در جنگ ماشین و طبیعت باشند.
توسعه فضای سبز در حیاط ها و جداره های ساختمان و بام در
صورتیکه آب مورد نیاز خود را از بازیافت فاضلاب مصرفی ساختمان ها تامین نماید، می
تواند در جهت راه کار خود در بهبود کیفیت درونی ساختمان و شهر نقش داشته باشد.
در این پروژه گلدان های بزرگی که برای هر واحد در نظر گرفته
شده علاوه بر آنکه در سازماندهی فضایی ( شبکه بندی سازماندهی درونی و بیرونی پروژه
) نقش دارند به عنوان بستری برای بکارگیری نما به عنوان یک حیاط عمودی می تواند
مطرح گردند. الگوهای آپارتمانی میان بافتی ( infilled ) نیاز بر بازنگری های سکونتی است که از طریق تکثر
آن، می توان به شهرها و زندگی انسانی بهتری رسید.
نقش اجتماعی پشتبان های سبز، برای تقسیم بندی زمینی برای
کشت سبزیجات برای هر واحد مسکونی ایده دیگری بود که در این پروژه مطرح شد.
کشاندن نور و دید در فضاهای زیرزمین که همواره به عنوان
فضاهای بی کیفیت از دست رفته در ساختمان های اینچنینی به آن نگاه می شود ، از طریق
وید های گسترده شونده صورت گرفته است.
استفاده حداقلی از مصالح در بیان استراتژی ساختمان مطرح
بوده به گونه ای که کل ساختمان از مصالح آجر سنتی به وجود آمده و گلدان ها نیز به
دلیل تاکید مضاعف در این لنداسکیپ از همان آجرها ولی با لعاب سبز-آبی شکل گرفته
اند.
پکیج های مزاحم نیز در زیرِ فضای باقی مانده از گلدان ها
پنهان شدند تا شاید دلیل مضاعفی بر اجرایشان باشد.
یکی از دیگر عناصر مهجور ساختمان های مسکونی
آپارتمانی میان بافتی راه پله ها می باشند که معمولا انسان ها تمایلی از حرکت در
این قسمت ها ندارند. در این پروژه سعی در اهمیت دادن فضایی به این عنصر بخت برگشته
شده تا شاید در آینده کمی اوضاع بهتری را از آن خود نماید.